Wecken
Luk vertelt over de wecktradities van zijn familie en we kijken naar de oorsprong van wecken in België.
De weck-bokalen van Luks familie
Luk leerde moestuinieren door zijn vader te helpen. Bij de moestuin hoorde een grote boomgaard met een rijkdom aan fruitsoorten. Als tiener leerde hij fruitbomen snoeien bij een kweker en onderhield hij de boomgaard.
"Aan het einde van het seizoen zag ik mijn moeder en zussen de oogst in bokalen inmaken. Bonen, wortelen en erwten, maar vooral krieken, kersen, pruimen, perziken, appels en peren."
De hele keuken draaide in het najaar in functie van het inmaken. De vrouwen waren perfect op elkaar afgestemd en deden alles muisstil. Toen Luk trouwde en het huis uit ging, legde hij zelf een moestuin en boomgaard aan. Hij nam ook de weckbokalen mee die zijn moeder had gebruikt. Het zijn echte erfstukken, want ze waren eerder nog van zijn grootouders. Vandaag vind je in Luks huis een bewaarkamer vol weckbokalen. Hij maakt tomaten en fruit in, van juli tot oktober.
Luk met een weckbokaal, 2023. © CAG.
Wecken tijdens de Tweede Wereldoorlog
Ook deze bokaal werd oorspronkelijk gebruikt door Luks ouders en grootouders. Er hangt nog steeds een koordje aan dat uit de Tweede Wereldoorlog stamt. Nu zit er tomatenpassata in de bokaal, maar de ouders van Luk gebruikten de bokaal om fruit in te maken. Tijdens de oorlog was suiker schaars. Enkel de bokalen mét een koordje bevatten suiker. Die bokalen waren bestemd voor de kinderen.
Weckbokaal van Luk. © CAG.
De verspreiding van de weck-techniek
Wecken werd uitgevonden in de 18e eeuw. Eind 19e eeuw kocht Johann Carl Weck de rechten op de methode op. Hij verspreidde de methode door de typische weckflessen en -bokalen met het aardbeitje op de markt te brengen. In Vlaanderen zorgde de Boerinnenbond tijdens het interbellum voor een brede verspreiding van de techniek. Zo poogde de organisatie om vrouwen te overtuigen meer groenten te gebruiken in de gezinsmaaltijden, het hele jaar door. Over heel Vlaanderen konden vrouwen 'opleglessen' volgen.